Rahmetli babam Allah korkusu ve millet sevgisiyle yaşardı. Adnan Menderes milletiyle bünleşmiş bir liderdi. Kafasının içinde kabına sığmayan bir Türkiye vardı.
Haksızlıkları sevmez, adam kayırma veya farklı muameleye çok kızardı. Büyük idaallerin ve hedeflerin insanıydı. Ufku çok geniştir. Milletinde fani olmuştu. Çok inançlıydı. Her sabah evden okuyarak, dua ederek ayrılırdı. İnşallah sözü olmadan konuşmazdı.
Son derece güçlü ve enerjik bir insandı. Başkasının derdi yüzüne aynen aksederdi. 1957'de Ankarayı sel bastığında, felaketzedelere bizzat yardım ederken, kendisi sel sularına kapılmaktan son anda kurtarılmıştı. İnsanların sıkıntı ve üzüntü çekmesini kat'iyen istemeyen bir ruh haline sahipti.
Öfkesi aynen "Mart" karı gibiydi. Kat'iyen kin tutmayan, kızsa bile bir iki dakika sonra herşeyi unutan, onu telafi etmek için özürler dileyen.,yollar arayan bir insandı. Öfkeli halinde bile ağzından incitici, kırıcı bir söz çıktığı görülmemiştir. Küfür kötü söz söylediği, kendi emsali in altındakiler kızdığı, yanında çalışanları kırdığı hiç vaki olmamıştır. Mütevazi idi ve son derece duygusaldır. Mantıksız, muhakemesi iş yapmaz, haksızlıkları hiç sevmezdi. İman, inanç, Allah korkusu, edep, milleti sevmek ve onu büyük bilmek, insanlara hizmet en bariz vasıflarıydı..
AYDIN MENDERES
Yorumlar
Yorum Gönder